کشور ایران با داشتن پیشینه تاریخی درخشان و موقعیت جغرافیایی و حضور اقوام گوناگون در زیر یک پرچم واحد، همواره مرکز توجه جهانیان بوده است. این کشور نه فقط به اعتبار داشته های تاریخی و اقلیمی که به اعتبار ظرفیت های عظیم فکری و قابلیت ها و استعدادهای مردمش همواره از دیگر کشورهای منطقه متمایز بوده است. این شاهراه تمدنی ،فرصت هایی را برای ظهور دانش و هنر و صنعت و حضور فعال دانشمندان، هنرمندان و تاجران و صنعت گران فراهم ساخته که کار آفرینی کمترین نتیجه تلاش های آن ها بوده است. با نگاهی گذرا به تلاش های اندیشمندان ایرانی در حوزه اقتصاد، تحولات عظیمی را در سال های اخیر مشاهده می کنیم. اقتصاد که رکن اصلی ثبات هر کشوری است مانند هر حوزه دیگری نیازمند دانش و توسعه و حضور کارشناسان متعهد است. وظیفه ملی برای اعتلای اقتصادی کشورمان ما را بر آن داشت تا از سال ۱۳۶۰ تفکر نوین “اقتصاد ایرانی – اسلامی” را مطرح کنیم و در ثروت آفرینی، برای رشد و پیشرفت مادی و معنوی این بخش، ابعاد جدیدی را ترسیم کنیم که موضوع مهم “کارآفرینی” نیز از نظر دور نمانده باشد. دست یافتن به دانش و فناوری ارزش آفرین، راهگشای حرکت در این مسیر بوده و خواهد بود. بی تردید تعاملات جهانی می تواند ما را در این راه یاری رساند و همکاری های انسان محور همواره نتایج ارزشمندی را در پی خواهد داشت. ما بر این نکته تاکید داریم که چنین دیدگاهی می تواند الگویی نوین برای اقتصاد جهان باشد و ابعاد اجتماعی جدیدی را بگشاید. با این دیدگاه و در سایه عزم و همت ملی، به وضوح روزهایی را می بینیم که در آن امید به زندگی و تلاش برای بهبود آن، با اولویت دادن به انسانیت و فضایل انسانی، در جهان سایه افکنده است.